Oskrzela odchorowane

Maszewskie jezioro

Tydzień kaszlu i wypluwania płuc. Nic zaskakującego, to coroczny listopadowy rytuał. Dwa lata temu rozłożyło mnie 11 listopada, myślałem, że się wykończę biegnąc w Mili. Przed rokiem dopadło mnie wcześniej, do Nicei pojechałem już podleczony. A w tym roku zaczęło się przed tygodniem. Tradycyjnie: bez gorączki, z okrutnym kaszlem, od którego po dwóch dniach przepona bolała tak, że strach było kaszlnąć powtórnie.
Przeszło w nocy z czwartku na piątek. Można było wreszcie się wybrać na bieżnię, zrobić 20 kółek.
W sobotę ciąg dalszy piątkowej mżawki, ale zrobiło się zadziwiająco ciepło. Pogoda nie najlepsza, ale nadająca się na dłuższą wyprawę w teren. Lasem do Zabrodzia, potem trawers do Podańska, Danowa, stamtąd dębową aleją do Dobrosławic, potem polnymi drogami do Radzanka i Maszewa. Pokręciłem się trochę po miasteczku, około godziny 14 szykującym się już chyba do spania: wszystko pozamykane, na ulicach pusto, parę osób kręciło się jeszcze przy nowej Biedronce. Zjechałem nad jezioro, akurat zasnutym fotogenicznymi mgłami. Z paru fotek dało się potem wybrać jedną, z niej wykadrować mały fragmencik, parę kliknięć w Photoshopie zmieniło ją w czarno-biały, klimatyczny obrazek, na którym trudno poznać, że to maszewskie jeziorko.
Powrót z Maszewa również lasami i polami, przez Maciejewo, Burowo, Imno i Marszewo. Na asfalt wyjechałem dopiero tuż pod Goleniowem. W samą porę, bo robiło się już ciemno.
Dziś senne zalegiwanie z książką. "Matka Makryna", tegoroczna nominacja do Nike, napisana jest dość trudnym językiem, ale sama w sobie wciągająca. Po parunastu stronach staroświecka składnia przestaje sprawiać kłopoty, czyta się świetnie. Więc czytam, z półtoragodzinną przerwą na popołudniowe 30 km wokół Goleniowa - dla rozruszania się jedynie.