Dzień roztargnionego dziecka

Dziś można się było wyspać, pobudka dopiero o 7, bo młodzież trzeba było odwieźć do Krakowa na 9. Mateusz dzień zaczął z górnego C, bo w połowie drogi autostradą się okazało, że nie wziął tornistra. W szkole problemu z tego nie robili, skserowano mu właściwe strony podręcznika i ćwiczeń, miał to przenieść w domu do swoich książek. Pod koniec dnia okazało się coś nowego: nie wziął skserowanych kartek z tornistra swojego kolegi... W domu lekcje odtwarzał z pamięci. Tę szczęśliwie ma dobrą.
My zaś dzień zaczęliśmy od Rynku, gdzie kierowcy meleksów uparli się, by nas przewieźć po mieście, atakowali nas jeden za drugim. Nie daliśmy się.
Dwie godziny spędziliśmy w nowym muzeum, pokazującym podziemia krakowskiego rynku.

Bruk z XII wieku

Gorąco polecam wszystkim zainteresowanym historią. Ekspozycja jest rewelacyjna, bo od niedawna pokazuje to, co przez około 700 lat było skryte pod ziemią. Średniowieczny rynek miejscami miał poziom nawet o 6 metrów niższy od obecnego, a owe 6 m to dwie kondygnacje. Stary bruk, groby, pozostałości chat niegdyś tam stojących, do tego sporo techniki, multimediów, w rezultacie powstało piękne muzeum, naprawdę warte odwiedzenia za 19 zł (16 - bilet ulgowy).
Przed muzeum kapitalna scenka: na murku siedzi sobie jakaś dziecięca wycieczka. Dzieciaki

Rozkoszna ekipa z bajglami

grzeczne, ciche, jednakowo ubrane w czerwone koszulki, krótkie spodenki, różowe czapeczki, niebieskie plecaczki. Siedzą i wcinają bajgle, nie stwarzają żadnych problemów, wyglądają na zadowolone. Nie wiem, co to była za ekipa, pewnie krajowa. Widok był tak sympatyczny, że zrobiłem dzieciakom serię zdjęć.
Po muzeum w Rynku odpiliśmy kawę, po czym przeszliśmy się spokojnym krokiem na Skałkę, potem do kościoła św. Katarzyny, jednej z bardziej zagadkowych krakowskich świątyń, bo choć potężnej, to do dziś

Św.Katarzyna

nieukończonej, bez kluczowych przęseł, bez reprezentacyjnego frontonu i bez wież. Kościół ma jednak klimat prawdziwej, gotyckiej katedry, mimo wszystko świetnie komponujący się z ociekającym złotem ołtarzem.
Po Kazimierzu tylko się przeszliśmy. Chcieliśmy zjeść obiad w "Brasserie", którą pamiętamy sprzed 10 lat jako niezłą knajpkę mieszczącą się w dawnych stajniach zajezdni tramwajowej na ul. Gazowej. "Brasserie" już nie ma, jest jakieś dziwo gastronomiczne, w którym już nie podają nieźle przyrządzonych muli. Nie interesował mnie proponowany w menu mus buraczany z jakimś serem, aż taki głodny nie byłem...
Na ulicy Szerokiej, na żydowskim Kazimierzu, knajp od metra, ale to gastronomiczna cepelia obliczona na frajerów z zagranicy, chcących zjeść coś prawdziwie żydowskiego. Dostają "cóś", ale z kuchnią żydowską ma to pewnie tyle wspólnego, co

A ten pub zagrał rolę
w filmie "Pod Mocnym
Aniołem"

chińskie dania w knajpie koło spichlerza w Goleniowie, będące szczytem gastronomicznego badziewia, wręcz kulinarną prostytucją. Na Kazimierzu za to wrażenie robią ceny: 25 zł za parę pierogów, a rzeczy bardziej wyszukane (przynajmniej z nazwy) to dodatkowe 50 procent. Przypomniałem sobie wczorajszą pizzę "fi 50" za 41 zł z piwem i dodatkami, więc propozycje kulinarne z Kazimierza spuściłem do Wisły. A na obiad wpadliśmy do kultowego baru "Pod Filarami" na rogu Dietla i Starowiślnej, gdzie żurek z dwoma jajkami i kawałem kiełbasy kosztuje 5 zł.Nie dziwi, że ciągną tam tłumy, a lokal ma się dobrze.
Wieczorem dobra nowina: autko jest na chodzie. Polecony mechanik za 50 zł ustalił, że przyczyną podejrzanego stukania jest źle dokręcone lewe przednie koło. Dociągnął śruby we wszystkich kołach i powiedział, że gdybym pojechał do innego warsztatu, mogliby mnie skroić nawet na tysiąc lub dwa, wmawiając awarię półosi, łożysk i w ogóle wszystkiego. Pewnie bym taki kit kupił i był szczęśliwy, że samochód naprawiony.