Paris 2

Znów wymieniamy
bilety...

Dzień trzeba było zacząć od wymiany biletów na komunikację miejską, które państwu MiLK w tajemniczy sposób odmówiły posłuszeństwa. Pani MiLK nie mogąca wejść legalnie do metra przeskoczyła przez bramkę, co całkiem słusznie nie spodobało się ochronie. Kary nie było, bo bilet miała, tyle że niedziałający, podobnie jak jej małżonek. Więc je wymieniliśmy tylko po to by stwierdzić, że po paru godzinach znów odmówiły posłuszeństwa. Jak się okazało, kurtka Moniki wyposażona była w jakieś magnesy, które z karnetów czyniły bezwartościowe kawałki tektury. Ponowna wymiana, potem bilety nosiłem ja. Na razie działają.
Z rana podjechaliśmy na Montmartre. Moulin Rouge nie zrobił większego wrażenia, skończyło się na rutynowych fotkach. Potem kilka godzin spaceru po uliczkach Montmartre, wizyta w Muzeum Montmartre (polecam) i jedynej paryskiej winnicy na tyłach muzeum (piękna). Oczywiście kawa w jednej z setek kawiarni, z obowiązkową konsumpcją creme brulee, deseru filmowej Amelii. Potem przebazowanie nad kanał St. Martin, który jest niesamowitą atrakcją dla miłośników techniki: system śluz, podnoszonych

Kanał St. Martin

i obracanych mostów, a wszystko to można oglądać w działaniu idąc brzegiem wraz z płynącym stateczkiem. Koniecznie trzeba to zobaczyć będąc w Paryżu.
Obiad znów w Dzielnicy Łacińskiej, w tej samej knajpce co wczoraj. Happy hours, więc piwo i wino w przyjaznej cenie, jedzonko bez zarzutu. Po obiedzie leniwy spacer wzdłuż Sekwany, na Pont Neuf. Zrobiło się nieco późno na pływanie statkiem po Sekwanie, więc podjechaliśmy jeszcze na Trocadero, by obejrzeć iluminację wieży Eiffla. I parę minut po 22 zlądowaliśmy w hotelu, by się przespać i nabrać sił na jutro.
A jutro z rana ruszamy do biura maratonu, załatwić formalności związane ze startem i pobuszować trochę po Expo. Dwa lata temu czas spędzony na Expo był jednym z piękniejszych momentów wyjazdu (i tu odsyłam do relacji sprzed dwóch lat na niniejszym blogu), liczę więc, że i jutro pokosztujemy rozlicznych dóbr, z których słynie Francja. Jak wiadomo, prawie każdy region ma swoją winną specjalność, którą szczodrze częstują zainteresowanych tym biegaczy. Dwa lata temu wyszliśmy z Olą na miękkich nogach...