poniedziałek, 30 lipca 2012

Są grzyby!

13 km

Po południu przeszedł krótki deszcz, temperatura powietrza się obniżyła, z przyjemnością można było ruszyć w las, pobiegać po górkach. Przy drodze dojrzałem parę kurek i pięknego kozaka-czerwońca. Nie zbierałem, bo do domu bym nie doniósł.
Wreszcie odzyskałem formę sprzed paru tygodni. Nic nie boli, nic nie ogranicza, biega się lekko i z przyjemnością. Nie do porównania z sobotnią masakrą w lesie jak z wojny wietnamskiej. 
Robert mówił, że w Moryniu pobiegło czterech goleniowian. Ciekawe, bo na liście startowej było znacznie więcej nazwisk, z tym, że mi nieznanych. Pewnie i Robert reszty nie znał. Podobno były całkiem przyzwoite warunki biegowe: niezbyt gorąco, z chłodzącym wiatrem. Teren mocno pagórkowaty, strome podbiegi. Może i dobrze, że się nie zdecydowałem, bo skacząc po górkach znów bym nadszarpnął prawego achillesa. Niech sobie odpocznie.

niedziela, 29 lipca 2012

Żyję

10 km

Od rana lało, zrobiło się chłodno, wilgotność powietrza spadła (Kto zna fizykę, lekko się powinien zdziwić. Kto zna fizykę?) Dlatego 10 km biegu do GPP, przez park i z powrotem po wczorajszym dniu było czystą przyjemnością. W dobrym tempie, w dobrej kondycji, bez zalewania oczu potem.
Po drodze, na 5. kilometrze, spotykam znajome małżeństwo doktorowskie, które wybrało się na przejażdżkę rowerową. Zatrzymujemy się na chwilę rozmowy, małżeństwo patrzy na mnie jak na półboga. bo przebiegłem już 5 km, a mam przebiec drugie tyle. Pytają, czy wczoraj biegałem, bo pogoda była straszna. Mówię, że 25 km. Od tej chwili patrzą na mnie jak na boga.
Ta wczorajsza wyprawa do Konga nie była najlepszym pomysłem. Do zaśnięcia wypiłem morze, a byłem może ze dwa razy za potrzebą. To świadczy, jak bardzo byłem odwodniony i odsolony. Jeszcze dziś rano czułem się nie najlepiej, najchętniej bym przeleżał całe przedpołudnie. Na szczęście, miałem co czytać, więc nie był to czas zmarnowany. Po południu siły wróciły i z ogromną przyjemnością zrobiłem przepisową "dychę".

sobota, 28 lipca 2012

Sauna w pakiecie

Przedwczoraj i wczoraj po 10 km, dziś 25

Niech szlag tę pogodę. Względnie przyjemnie robiło się dopiero około 21, ale i tak miałem wrażenie, że biegnąc zażywam sauny. 
W czwartek przebiegłem się przez park przemysłowy. Na otwartej przestrzeni było nieco wiatru z boku, dzięki temu przeżyłem. Wczoraj pobiegałem wokół stadionu, dzięki czemu miałem dostęp do wodopoju co pół kilometra. Sama świadomość, że woda jest w zasięgu ręki sprawia, że bieg jest przyjemniejszy.
Odpuściłem wyjazd do Morynia, nie marzy mi się perspektywa biegu przy +30 stopniach. Dziś rano obudził mnie przyjemny dźwięk: lał deszcz. I jeszcze bardziej byłem zadowolony, że nie muszę się katować biegnąc wokół jeziora w Moryniu.
Wychodzi słońce, chmury się rozwiewają. Może skoczę do Łęska i Stawna.

Skoczyłem. Trochę żałuję, bo niepotrzebnie wydłużyłem trasę o park przemysłowy, a to nie był dobry pomysł na dzień gorący, duszny i parny. Na odkrytym terenie jeszcze jako tako. W lesie - Kongo. Tak parno, że nawet robalom się latać nie chciało, tylko parę końskich much zapłaciło życiem za nachalność. Nie wiem, ile z siebie wypociłem, ale było tego bardzo dużo. Na szczęście dobrzy ludzie poratowali kubkiem chłodnej wody w Bączniku i połową dużej butli wody w Bolechowie. Bez tego pewnie bym padł po drodze, a i tak nie miałem ochoty ani sił, żeby biec dynamicznie. Bulwarem nad Iną przebiegłem naprawdę resztkami sił. W "Ambrozji" szklana zimnej wody, mocna kawa i trzy gałki lodów cytrynowych, w domu szklanka za szklanką, a i tak do kibelka nie chodzę, bo wciąż uzupełniam niedobory wody i elektrolitów. Jeszcze ze dwie godziny po biegu kiedy wstawałem z fotela, latały mi mroczki przed oczami. 
Kiedy mijałem domek myśliwych w Łęsku, przyplątała się suczka-terierka, która nabrała ochoty na wycieczkę ze mną w nieznane. Dobiegliśmy razem do szosy, przebiegliśmy spory kawałek w stronę Stawna, ale w Bączniku uznałem, że dość tej swawoli. Poprosiłem leśniczego, żeby zaopiekował się Tolą (takie imię miała na obroży wraz z numerem telefonu do  właściciela). Tola została w leśniczówce, za parę minut miał ją odebrać właściciel. Podobno panienka ma tendencje do szwendania się z przygodnymi znajomymi.

środa, 25 lipca 2012

Przerwa dobrze zrobiła

13 km

Dzień przerwy świetnie zrobił. Wszystkie dolegliwości nagle się skończyły, bez żadnego trudu zaliczyłem leśną trasę krossową i 5 km przez GPP. Przeszkadzał jedynie upał, który nagrzał las jak piekarnik. Za to dzięki temu powietrze było wyjątkowo aromatyczne, przesycone zapachem żywicy i kwiatów z leśnych polan. No i, niestety, pełne robali, które koniecznie chciały się przytulić...
Przewidywałem, że będzie mi się chciało pić, wziąłem więc butelkę jakiegoś izotonika. Nagrzało się toto od dłoni i słońca, kiedy przystanąłem się napić, łyknąłem ciepłej berbeluchy o smaku landrynek. Przypominała mi się sławną cytronetę, którą onegdaj sprzedawano na plażach; też była słodka, landrynkowa i obrzydliwie ciepła. Niestety, na razie w lasach nie ma punktów dystrybucji chłodnych napojów gazowanych. Trzeba sobie radzić inaczej.

Z Morynia chyba zrezygnuję. Nie ma sensu płacić, skoro nic za to mi nie będzie przysługiwało: ani medal, ani koszulka. Pobiegać mogę sobie na miejscu, za darmo.

wtorek, 24 lipca 2012

Dzień świętowania

Zero km

Po pierwsze, trzeba dać sobie dzień luzu. Po drugie, za gorąco. Po trzecie, mam trochę papierowej roboty. No i na koniec sukces dzieciaków: młody dostał się na reżyserię dźwięku, młoda na dziennikarstwo. I to jest dobry powód, by organizm nawodnić.
Tak więc - dziś odpuszczam.

poniedziałek, 23 lipca 2012

Drewniane nogi

13 km

Powtórka z wczorajszej trasy. Wyjątkowo kiepsko mi się biegło, mięśnie jak z drewna, stawy sztywne. Mam wrażenie, że dobrze by zrobił dzień lub dwa przerwy. Może jutro dla odmiany trochę wiosłowania? Nogi odpoczną, rozrusza się góra. Pora zacząć ją ćwiczyć, w połowie września wyjazd do Francji, jak zwykle dwa tygodnie niezłego treningu siłowego w winnicy. Przed rokiem przez pierwsze dwa dni mięśnie pod koniec pracy piekły mnie, jak przypalane żelazem. Ale na koniec były twarde jak stal.
We Francji raczej nie będę biegał, ale w zamian będzie tam 11-12 dni ostrego treningu górskiego. Przez cały dzień chodzenie po wzgórzach z wiadrami pełnymi winogron (po ok. 15 kg każde), pchanie taczek o masie około 150 kg. Dziennie po kilkadziesiąt razy trzeba będzie wchodzić na wzgórza i schodzić z nich. Pamiętam, że kiedy rok temu wróciłem i poszedłem pobiegać, myślałem, że bez rozbiegu płot przeskoczę. Francja będzie akurat na około 2-3 tygodnie przed maratonem w Poznaniu. Potem trochę treningu na ogólne rozbieganie, a 14 października będę mógł wyprzedzać fotony. :)

Zastanawiam się nad Moryniem. Może Heniek Kopcewicz zrezygnuje i z tego startu? Wziąłbym jego numer i przebiegł się wokół jeziora. Jeśli nie, to przynajmniej podskoczyłbym zrobić trochę zdjęć. Popytam, zdecyduję.

niedziela, 22 lipca 2012

Czynny odpoczynek

13 km

Rano chodziłem w zasadzie na jednej nodze. Koło południa wybrałem się pojeździć na rowerze sądząc, że do biegania raczej nie będę się dziś nadawał. Po obiedzie jednak poczułem się dużo lepiej, wskoczyłem w ciuchy biegowe i ruszyłem na przebieżkę po lesie, po górkach, a na koniec 5 km po dobrym asfalcie. Tym razem nie było żadnego kamienia i próby wyłamania nogi, trening skończyłem w dobrej kondycji i z nadzieją, że w końcu się wykuruję w stu procentach. Mięśnie tylko nieco drewniane po wczorajszym biegu w terenie. Trzeba je odkwasić i zasilić magnezem - radzą fachowcy.
Mają wrócić upały. Skończą się więc dobre dla mnie warunki do biegania: chłodek i wiaterek. Bieganie będzie połączone z sauną :((


sobota, 21 lipca 2012

Pszczew: 52:47

10,5 km
Dziwowałem się nad dystansem, dopiero Ola przypomniała mi, że to czwarta część maratonu.
Nie żałuję, że pojechałem. Sympatyczna, duża wieś z miejską zabudową, ładnie utrzymana, ukwiecona, bez śladów obecności debili, co to muszą wszystko wokół siebie zniszczyć. Biuro zawodów w dawnym folwarku dworskim, obecnie adaptowanym na hotel+spa+jacuzzi+inne bajery. Szybka i sprawna obsługa. Start na skraju wsi, zbieg asfaltową drogą w kierunku jeziora, potem około 9 km leśnymi, gruntowymi drogami o nienajgorszej nawierzchni, na koniec znów kawałek asfaltu, ale finisz pod górkę. Wystartowało prawie 300 osób, większość z Wielkopolski i Lubuskiego. Tempo niezłe, choć trochę ograniczane jakością nawierzchni. Na początku było trochę ciasno, bo wszyscy biegli w tłumie, a droga była dość wąska. Potem stawka się rozciągnęła, kto miał pognać, to pognał, kto miał zostać, to został. Jak zwykle, pierwszy kilometr pobiegłem ostrożnie, rozpoznając swoje możliwości na dzisiaj. Potem nieco przyspieszyłem i stałym tempem mijałem kolejnych biegaczy. Najlepiej mi to szło na podbiegach, szczególnie w drugiej połowie, kiedy większość już czuła zmęczenie. Skończyłem w bardzo dobrej kondycji, niespecjalnie zmęczony. Po biegu pobolewa mnie przyczep ścięgna, bo na paręset metrów przed metą nadepnąłem na leżący na drodze kamień i tak skręciłem nogę, że aż kwiknąłem z bólu. Szczęśliwie, nic więcej mi nie dolega.
Kolejny przykład biegu zorganizowanego bez zadęcia, a fachowo. Bieg zorganizowała Marysia - maratonka obchodząca dzisiaj swoje 56. urodziny, przy wsparciu grupki znajomych, miejscowego urzędu gminy (pewnie było to wsparcie finansowe) i właścicieli folwarku, w którym odbyło się zakończenie biegu. Tanio, zgrabnie i sensownie. Jedyny mankament to brak miejsca do umycia się, ale po pierwsze, w pobliżu jest jezioro, po drugie - są metody zastępcze, z której (kąpiel pod wodą laną z butelki) skorzystałem i nie umarłem. Poza tym było wszystko, co potrzeba, nie było zaś znanych z goleniowskiej Mili dziwnych panów w długich płaszczach, namiotu tzw. VIP-ów, w którym leje się gorzałę do herbaty, trybun honorowych i innych bzdur, w tym kaucji za numer startowy, co jest lokalną goleniowską specjalnością (25 zł od łebka). Zapłaciłem 50 zł, , w zamian ładna, dobrego gatunku koszulka plus wyżywienie po biegu.

Fajne medale. Wyglądają jak z marmuru, ale to odlew z jakiejś masy kamienno-żywicznej, z wizerunkiem remontowanego obecnie dworku stojącego na terenie folwarku w Pszczewie. Dlaczego nie rozdeptany stary kapsel, jak do niedawna w Goleniowie?


Ten mój dzisiejszy czas jest ciekawy. Po pierwsze, całkiem przyzwoity, średnio 5:02 na kilometr. Po drugie zaś, bardzo przypomina mój czas z Hamburga - 3:52:47. Dokładnie o 3 godziny krótszy. Miałem 122 miejsce na 234 osoby, które ukończyły bieg.

piątek, 20 lipca 2012

Jutro Pszczew

5 km

Wreszcie minęły wszelkie dolegliwości.Miło pobiec nie czując żadnych ograniczeń fizycznych, żadnego bólu.
Na jutro zapowiadana jest super pogoda: bezdeszczowo, poniżej 20 stopni, rosnące ciśnienie. W tej sytuacji trzeba się wybrać do Pszczewa. Wyjazd o szóstej, bo trzeba tam trafić, a potem załatwić jeszcze wszystkie formalności startowe.

czwartek, 19 lipca 2012

Buty schną i schną

13 km

Wczoraj tak dokładnie przemokłem, że buty schną do dzisiaj. Na treningi wkładam stare Nike (stare, bo biegam w nich od listopada, mają około 2 tys. km przebiegu), dziś nie nadawały się do włożenia. Ale jak wyschną, chętnie do nich wrócę. Bardzo udany model (pegasus26), dopasowane do stóp jakby były szyte na miarę. Tylko wyglądają już dość obskurnie, jak wyciągnięte ze śmietnika. Ale w końcu nie jest to niedzielne obuwie do kościółka. Szkoda, że tego modelu już nie robią.
A propos butów. Parę dni temu byłem kupić nowe brooksy. Wchodzę i zastaję sprzedawcę w trakcie udzielania "fachowej porady" pewnej panience. Fachowiec pyta, ile panienka biega tygodniowo. Odpowiedź: tak z piętnaście... -Kilometrów? - pyta fachowiec. -Nie, minut... - dziewczę odpowiada niezmieszane podstępnym pytaniem. Fachowiec zmarszczył brwi i mówi: -Aha, to moim zdaniem odpowiedni byłby dla pani ten model (tu padła nazwa), bo wie pani, on ma system stabilizacji pięty, pełną amortyzację... Fachman dłuższą chwilę wymieniał zalety modelu nadającego się do biegania 15 minut tygodniowo, a kiedy skończył, panienka uzupełniła: -No i te paseczki są takie ładne, pasują mi do legginsów...
Wyszła z butami za 470 zł.
Wreszcie pogoda nadająca się do biegania. Chłodek, lekki deszczyk, minimalny wiaterek. Najpierw parę kilometrów po lesie, potem 5 km po asfalcie. Bez zrywania się, z szacunkiem dla nadwerężonego przyczepu. Jutro odpuszczę w ogóle, a jeśli w sobotę pogoda będzie przyzwoita, to pewnie przejadę się z koleżanką małżonką do Pszczewa. Darek mówi, że wieś niewielka, ale sympatyczna.

środa, 18 lipca 2012

Może Pszczew?

10 km

Lało przez cały trening, skończyło, kiedy i ja skończyłem. Pierwszą połowę przebiegłem po bieżni, ale z kółka na kółko coraz bardziej rozmiękała i była zalewana wodą. Przeniosłem się na asfaltową opaskę wokół boiska. Co prawda nawierzchnia była twarda, ale wcale nie bardziej sucha. Panjanki z OSiR-u w jednym miejscu wybudowały garb betonowy, który miał zabezpieczać przed spływaniem deszczówki na bieżnię. Bieżni to nic nie pomogło, i tak jest zalana. Ale za to teraz deszczówa na asfalcie tworzy ogromną kałużę, której nie sposób ominąć. Ot, taka drobna złośliwość Ojca Dyrektora, który lubi biegaczom delikatnie podstawić nogę. Niech się wkurzają.
W sobotę chyba się wybiorę na dziesięciokilometrowy bieg do Pszczewa. Był ktoś w Pszczewie? Nie? Ja też nie, więc będę pierwszy, który odwiedzi Pszczew. Jakaś babka, ultramaratonka, organizuje tam pierwszy bieg swojego imienia, pomaga jej urząd gminy i lokalne stowarzyszenie biegaczy. Może być sympatycznie.

wtorek, 17 lipca 2012

Czopki i zamrażarka

13 km

Spytałem dwóch trenerów, co poradzić na ból przyczepu ścięgna. Piotrek poradził mi zrobić USG i pójść z tym do dobrego lekarza. Jacek zasugerował czopki przeciwbólowe i mrożenie pięty. Na chodzenie po medykach nie mam ochoty, jeszcze mniejszą na szpikowanie się czopkami i spanie z nogą w zamrażalniku. Więc zdecydowałem, że może to 'rozbiegam'. I proszę bardzo, pomogło, a na pewno nie zaszkodziło. Po dzisiejszym biegu po lesie, a potem przez park przemysłowy - ustąpiło.

Niedługo minie rok od akcji zbierania podpisów pod petycją o budowę bieżni tartanowej. Jak na razie - nic się nie dzieje. Chyba trzeba przypomnieć sprawę w gazecie, inaczej szanowne władze pomyślą, że sprawa już zapomniana nawet przez pomysłodawcę.

poniedziałek, 16 lipca 2012

Sekta musi być żydowska

10 km

Dziś stadion, bo pogoda była niepewna, trochę grzmiało i pokropiło, chwilami energicznie. Pod koniec trochę pobolewała mnie prawa pięta, to wciąż skutki biegu po piachu w Jarosławcu. Ciekawe, że po wczorajszym biegu, 20 km w terenie, nie było żadnych przykrych skutków. Dziś bieg po równej nawierzchni, a mimo to kontuzja o sobie przypomniała.
Jeszcze mnie trzęsie, kiedy sobie przypomnę ten durny artykuł o biegaczach-sekciarzach. Żebym jeszcze czytał tę "Wyborczą", ale nie, omijam ją od lat, a już szczególnie jestem wyczulony na tzw. akcje społeczne chłopaków z Czerskiej, nie miałem okazji nasiąknąć tymi miazmatami. Mimo to okazałem się sekciarzem. Nieprawdopodobne!
Zaraz, zaraz... Jak "Wyborcza", to sekta musi być starozakonna! Wszystko jasne! :)

niedziela, 15 lipca 2012

Wybieganie

20 km

Optymalne warunki do biegania: bez słońca, lekki wiatr, odpowiednia temperatura. Szkoda by było nie skorzystać i nie wybrać się do Łęska i Bolechowa. Nie cisnąłem, z szacunkiem traktowałem przyczep Achillesa. Obróciłem w nieco ponad dwie godziny, niespecjalnie zmęczony. Ciekawe, że w lesie nikogo nie spotkałem, tylko w okolicy G. Lotnika mignął mi w oddali jeden biegający człowieczek. Dopiero po powrocie, na stadionie, spotkałem lekko jeszcze zaspanego Sławka Szwarca. Wuefiści widać lubią pospać do południa.

Szczyt głupoty na portalu www.wpolityce.pl, skądinąd zazwyczaj prezentującym zdrowe (prawicowe) poglądy. Tym razem jakiś biedak oskarża, że kto biega w maratonach, ten jest członkiem jakiejś sekty pod sztandarem "Gazety Wyborczej". Konkretnie, rzecz dotyczy seniorów - dziadków. Moja kategoria, znaczy :) Autor sugeruje, żebym siedział z wnukami (dopuszczalne jest spacerowanie) i opowiadał im patriotyczne kawałki. Kurka, ale co mam poradzić, skoro ja wojny nie pamiętam? "Czterech pancernych" im opowiadać? Bajki o Klossie? To ostatnie by się dało, bo z Mikulskim miesiąc temu się spotkałem, ale co to obchodzi pięcioletniego chłopaczka? Który, w dodatku, mało się nie posikał z radości, kiedy dostał ode mnie duplikat medalu z tegorocznego maratonu w Hamburgu, a potem chodził z nim przez cały dzień i chciał spać z nim na szyi?
Sekta... Kurka, czego to nie wymyślą?

sobota, 14 lipca 2012

Maraton dla relaksu

10 km

Bieżnia już nie jest idealna. Po dzisiejszym deszczyku zamieniła się w bagno. Można tylko zakląć pod nosem i przenieść się na asfalt wokół boiska, co też zrobiłem. Nawet bez wielkiego smutku, bo pora pobiegać trochę po równej nawierzchni, żeby w końcu boląca pięta doszła do stanu używalności.
Prawie nic dziś nie jadłem, dlatego po pięciu kilometrach nieco opadłem z sił i korciło mnie, żeby pod byle jakim pretekstem zejść z trasy. Przełamałem się i dokończyłem zaplanowaną dychę. W końcu, po dobrych paru dniach, biegło mi się lekko i przyjemnie, nic nie bolało i nie przeszkadzało.

Byłem w Nowogardzie, na 22. maratonie z cyklu 42. zaplanowanych przez A. Jakubika z Katowic, które biegnie codziennie od 23 czerwca razem z kumplem, codziennie w innym mieście. Dziś przypadło im biec w deszczu, ale to nie był widocznie żaden kłopot. Panowie przebiegli, co mieli przebiec, objawów zmęczenia nie było widać. Mówią, że bieg w tempie 5:20 to żaden problem, coś w rodzaju rekreacji dla ultrasów, którzy biegają maratony w czasie 3 godzin. Ale w zapewnienie, że każdy tak może - nie uwierzyłem, choć oni na pewno mogą.
Trochę dziwnie wyglądał ten bieg na stadionie, na którym była tylko ekipa techniczna i dwóch kolegów Jakubika ze szkoły podstawowej (gość urodził się pod Nowogardem i mieszkał tu kilkanaście lat). Mieszkańców Nowogardu reprezentowała jedna pani z urzędu gminy, która przyszła otworzyć stadion.
Bieżnia w stadionie przypomina goleniowską. Dla odmiany ceglana, zarośnięta zielskiem (nikt nie biega), wspólna cecha - rozmoknięcie po deszczu. Ekipa zasuwała dziś częściowo po asfaltowej alejce, przeważnie po trawie wokół boiska.

piątek, 13 lipca 2012

Letni deszczyk

Wczoraj 10 km, dziś 10

Coś mi się zdaje, że czarny golf ZGL27005 nieprędko się pojawi na ulicach Goleniowa. Niezła jazda na forum internetowym GG, dziś w wersji rozszerzonej tekst poszedł w wydaniu papierowym. Głupek poczuł, że nie wszystko uchodzi bezkarnie, nawet jeśli policja jest niezborna i bezradna.
A właśnie! Oczywiście, złożyłem stosowne zawiadomienie. Dyżurny na komendzie rzucił okiem i się uśmiechnął. Widział, o co chodzi. Wyjdzie może coś z tego, może nie. Nieważne. Debilom nie można odpuszczać.
Wczoraj ruszyłem w las na krosową trasę tuż po deszczu. Miły chłodek, leciutka mżawka, z przyjemnością przebiegłem się po pagórkach w lesie. W drodze powrotnej spotkałem Mirka L., mówił, że dopiero co doszedł do siebie po Jarosławcu.

Dziś cały dzień padało, sympatyczny letni deszczyk. Bieżnia w idealnym stanie, do tego pusta (przecież pada, nie da się chodzić/biegać). Skorzystałem, żeby pobiegać na czas. Wynik zadowalający: pierwszy kilometr wprawdzie w dziadowskim czasie 5:44, ale pozostałe równiutko, między 5:00 a 5:05 na kilometr, do samego końca. Nie szarpałem się, by zrobić jakiś sensacyjny wynik, ale nabiegałem 50:26. Tym razem pilnowałem, żeby nie nadwerężyć tego, co dopiero się podgoiło: powłok brzusznych i przyczepu prawego Achillesa. Jak na warunki treningowe, zupełny brak dopingu i oszczędzanie się - wynik do przyjęcia.

Po południu byłem podleczyć zęba u Pawła Manieckiego. Jak zwykle, poszedłem z drobiazgiem, a okazało się, że problem jest głębszy (i droższy). Ale przynajmniej udało się uniknąć leczenia kanałowego za pół roku. Paweł opowiedział mi o doświadczeniu w biegu w Złotoryi (szlakiem wygasłych wulkanów) i o maratonie paryskim, w których z Anią pobiegli przed rokiem. Paryż jest w rozkładzie na przyszły rok, Złotoryję chyba też wpiszę. Impreza dość szalona, ale kto powiedział, że w rozkładzie mają być tylko biegi "po bożemu"? Paweł namawia na wspólny bieg za rok. Skoro im się podobało...

środa, 11 lipca 2012

Kross

10 km po leśnych górkach

Chyba wreszcie przechodzą mi wszelkie dolegliwości. Ból prawej pięty mija po kilkuset metrach biegu, bóle podbrzusza w zaniku. Jeszcze parę dni i wrócę do pełni formy.
Dziś bieganie po górkach. 10 km, z czego 4 po większych i mniejszych górkach w lesie. Jacek miał rację, świetne miejsce do ćwiczenia siły biegowej.
No i jakoś odeszła mi ochota na bieganie po asfalcie. Jeszcze mnie trzęsie, kiedy przypominam sobie tego głąba  w golfie. Dziś z nim rozmawiałem. Oczywiście, sprzedaje bajeczkę o nieznanym facecie, któremu dał kluczyki do samochodu, żeby sobie pojeździł. Bajeczkę podałem na portalu internetowym Gazety Goleniowskiej wraz z personaliami właściciela wózka. Nawet nie wie, jak mi się przysłużył. Przede wszystkim nie zaprzeczył, że tego dnia był dysponentem auta, to najważniejsze. Skoro twierdzi, że nie on jest tym debilem za kierownicą, nie jest w stanie nic mi zrobić. Kumple zabiją go śmiechem, kiedy poczytają i na portalu i w papierowej gazecie o całej historii.

Ciekawy obrazek na stadionie. Chłopaczek, może z 10-12 lat, ledwie się przemieszczał po bieżni. Starał się biec, ale Ola wyprzedziła go idąc. Zagadnęła. Okazuje się, że chłopak się zawziął i biega co najmniej 10 kółek, zapewne, żeby schudnąć. Powiedział jej, że jest drugi raz, robi dziewiąte okrążenie. Przydałby mu się pewnie ktoś, kto by podpowiedział jak biegać, żeby się nie zamęczyć, kto by dodał mu otuchy i podtrzymał, kiedy przyjdzie chwila zniechęcenia. Niestety, żaden klub mu nie pomoże, bo przynajmniej na razie chłopak nie ma szans na zostanie mistrzem. A to, że biega dla zdrowia? A kogo to?

wtorek, 10 lipca 2012

Replay

13 km

Wystarczy parę pytań postawionych właściwym osobom, a dotrze się do celu. Już wiem, że kierowcą golfa był Piotr M., wiem gdzie mieszka i gdzie pracuje. Jutro przed południem odwiedzę jegomościa w pracy, zobaczę, co ma do powiedzenia zanim pójdzie zawiadomienie na policję. Pewnie nic mądrego nie usłyszę, bo chłopak podobno znany jest w środowisku z podobnych wyczynów. Ale zapytać należy.

Powtórka z wczorajszej trasy, dla odmiany w drugą stronę. Dolegliwości po Jarosławcu się zmniejszają, ale na początku biegło się dość ciężko. Druga połowa biegu, ta przez las - spoko.
Spotkałem wyjątkowo dużo ludzi. Kilka ekip kobiet z kijkami, Robert, potem Wojtek z Arkiem na treningu. Wyraźna przewaga kobiet. Wyginiemy jak mamuty, nie ma wątpliwości. Babki przetrwają.

Bliskie spotkanie z debilem w golfie ZGL 27005

Wczoraj 13 km.

Pobolewa przyczep prawego Achillesa, pobolewa też nieco podbrzusze. Planowałem 5 km lekkim truchtem, skończyło się przebieżką po lesie i GPP, w rozsądnym, relaksowym tempie.
W drodze powrotnej sytuacja, jakiej nie życzę nikomu. Biegłem już ulicą Norwida, w kierunku gimnazjum. Przepisowo, tuż przy krawędzi jezdni (na poboczu gęste krzaki). Słyszę za plecami ryk silnika samochodu, ale nie odwracam się, bo widzę, że na drodze luźno, niech wariat jedzie. Chwilę potem mija mnie jakieś szare auto, a między mnie a szare auto wcisnął się wyprzedzający je czarny golf. Minął mnie o centymetry z szybkością znacznie większą, niż stówa. Ledwie potem wyhamował przed progiem zwalniającym przy wejściu do szkoły. Wystarczyło, by lekko mu drgnęła kierownica. Wystarczyło, bym zrobił pół kroku w prawo, na przykład lekko się zachwiał. Nie ma złudzeń: już bym nie żył.
Byłem zszokowany, nie zdążyłem się wystraszyć. Zdołałem jednak zapamiętać większość numeru rejestracyjnego. Dziś wiem z całą pewnością, że chodzi o czarnego VW golfa ZGL 27005 zarejestrowanego na Piotra Marcinkowskiego i Michała Marcinkowskiego, Goleniów, Akacjowa 12/9. Jeden z nich jest tym debilem, który wyprzedzał ryzykując, że zabije mnie na drodze.
Nie popuszczę gnojkowi. Dziś idzie zawiadomienie na komendę policji, postaram się też porozmawiać z właścicielami auta i ustalić, który z nich jest tym debilem, którego należało wywlec z auta i zastrzelić na poboczu, pro publico bono, jak mawia pewna pani poseł. Sprawę chyba puszczę przez gazetę, z podaniem numeru rejestracyjnego i nazwiska głąba.

Darek namawia na start w drużynie Klinisk w Półmaratonie Gryfa (26 sierpnia). Czemu nie? 

niedziela, 8 lipca 2012

Jarosławiec: 1:21:10

15 km

Ci, którzy uważają bieganie po plaży i lesie za szczyt szczęścia, zapewne nigdy w takich warunkach nie przebiegli paru kilometrów. Polecam im wszystkim bieg w Jarosławcu. Po nim zakochają się w asfalcie.
Ciężkie doświadczenie. Najpierw około 2km zachęcająco, szosą generalnie w dół. Dwieście metrów przez las i wbiegamy na plażę, na sypki piasek przemielony już stopami paruset osób. Wybrałem opcję biegu po piasku jeszcze nieruszonym, dającym lepsze odbicie stopom. Około półtora kilometra w tych warunkach. Potem nawrót i bieg w drugą stronę, już przy wodzie, a więc po piasku generalnie ubitym. Tu biegło się szybciej i z mniejszą mordęgą, a przede wszystkim - pod wiatr. Niebagatelna sprawa, kiedy z nieba leje się żar. Wiaterek wprawdzie tylko lekko, ale chłodził. Wzdłuż plaży biegniemy z 5 km, potem wybiegamy przez wydmę na leśną drogę, tu nieco ulgi, bo w cieniu (ale bez wiatru). Z lasu z kolei wybiegamy na patelnię: szeroką, asfaltową drogę, którą za komuny przerobiono na polowy pas startowy. Duchota, słońce i te 3 km prostej jak strzała drogi, która w końcu przeszła w betonówkę wprawdzie ocienioną, ale pod górę. Potem już tylko ponad kilometr biegu przez Jarosławiec, ostatnia prosta przyjemna, bo z górki. I meta.
Straty niewielkie. Mały pęcherz na palcu prawej stopy, którą tuż przed opuszczeniem plaży pozwoliłem zmoczyć falom. Pobolewa też przyczep ścięgna Achillesa, ale to typowa, niewielka dolegliwość, jaka pojawia mi się po dłuższym biegu po piachu. Za dwa dni będzie wspomnieniem.
Pobiegło dziś ośmioro goleniowian, w tym Ziuta Kopcewicz w biegu samorządowców na 2 km. Pozostała siódemka to faceci. Najlepszy, jak zwykle, Robert z czasem 1:01:28, drugi był Michał Lewandowski (1:19:06), mi przypadł trzeci wynik. Po mnie zameldowali się Mirek Lewandowski, Tomek Oleszek, Ryszard Macul i Tomasz Garbień.
Generalnie, sympatyczny bieg. Żadnego wysadzenia, ale atmosfera domowej imprezy. Wyniki trudno porównywać z biegami po normalnej, asfaltowej nawierzchni. Piach bardzo spowalniał bieg i wyczerpywał siły. Na plaży więc się nie szarpałem, pomyślałem, że podciągnę się na asfaltowej patelni i na ostatnich dwóch kilometrach pod górę. I tak też było, najlepiej mi poszedł bieg pod górę: wyprzedziłem wiele osób i to w dobrym tempie.

Krótko mówiąc, Jarosławiec można wpisać do kalendarza stałych imprez.

piątek, 6 lipca 2012

Sauna

6 km

Należało poruszać się z rana, kiedy powietrze było jeszcze chłodne po nocnej burzy. Ale z rana lepiej smakuje kawa z gazetą. Za karę późnym popołudniem było gorąco, wilgotno i bezwietrznie. Przezornie poszedłem na stadion, zabierając ze sobą butelkę chłodnej mineralki. Co kółko zerkałem na nią jak na nagrodę, przyjemność odkręcenia i łyknięcia chłodnej zawartości odkładając na "za jeszcze jedno kółko". Po piętnastym miałem dosyć, koszulka była kompletnie mokra, po twarzy spływały słone strużki. Muszę? Nie muszę - odpowiedziałem sobie szczerze. Łyknąłem więc w nagrodę zimnej "muszynianki" i zszedłem z bieżni.
Jutro odbój, pojutrze 15 km w Jarosławcu.

czwartek, 5 lipca 2012

W niedzielę nad morze

13 km

Powtórka z wczorajszej trasy, tym razem bez muszego desantu i w drugą stronę. Początek biegu dość ciężki, pewnie z powodu równie ciężkiej pogody: wilgotno, ciepło, sytuację ratował wiatr. Cały bieg w równym, niezbyt szybkim tempie, jakoś nie miałem ochoty na bicie rekordów. I wszystko by było wspaniale, gdyby po drodze było gdzie łyknąć nieco wody. O ile zimą można spokojnie biec nawet 25 km bez picia, to latem nawet "dycha" bez wodopoju nie jest pod koniec żadną przyjemnością.
Zapisałem się na niedzielny 'bieg po plaży' w Jarosławcu. 15 km da się wytrzymać w każdych warunkach, najgorszy będzie ten piach na plaży. Pobiegnie kilkaset osób, nie załapię się raczej na czołówkę, więc przyjdzie mi biec po nieźle przemielonym już piasku. Na szczęście, plaża to jedynie część trasy, zdaje się nawet, że mniejszość. W każdym razie, warto skoczyć po kolejną blachę do tegorocznej kolekcji. A przy okazji zobaczyć, jak w tym roku wygląda morze.

środa, 4 lipca 2012

Z muchami na karku

13 km

Tym razem późnym popołudniem. Powietrze wilgotne, oddychało się niedobrze, ale nagle przyplątał się miły, chłodzący wiatr. Miło było w parku przemysłowym, na otwartym terenie. Kiedy wbiegłem w las, w kierunku G. Lotnika, wiaterku już nie było, zameldowały się za to muchy i inne robale, które tamtą okolicę sobie ukochały. W bzyczącym towarzystwie dotarłem do stadionu, tu robale zrobiły "w tył na lewo", w miasto się nie zapuściły.
Pierwsze pięć kilometrów biegu - po asfalcie. Dwa kilometry rozgrzewki, potem 3 km prostej przez park przemysłowy w szybkim jak na mnie tempie (4:50-4:40), przez las - jak się dało. Tam, gdzie droga była twarda, to szybciej. Tam, gdzie piach sypki - zdecydowanie wolniej.
Ważne, że wyraźnie kończą się problemy z nadszarpnięciem powięzi brzusznych. Za parę dni pewnie o kłopocie zapomnę.
Nudno się robi. Może by się rozejrzeć za jakimś biegiem? Myślałem o Jarosławcu, ale Robert zniechęcił mnie opowieściami o kamienistej plaży i biegu po podkładach kolejowych. Aż tak bardzo ekstremalnie byc nie musi :)

wtorek, 3 lipca 2012

Bez opaski nie da rady

5 + 14 km

Rano się wybrałem na stadion z zamiarem przebiegnięcia 'dychy' z pomiarem czasu. Warunki dobre, nawet żużel odpowiednio wilgotny, niepylący i nie lepiący do butów. Co z tego, skoro z biegu wyeliminował mnie zwykły brak opaski na czoło. Już po drugim kilometrze papierowa chusteczka była kompletnie przemoczona, potem pot zalewał mi oczy. Po piątym kilometrze dałem spokój, zszedłem z bieżni.
Drugie podejście późnym popołudniem. Wybrałem się na krossową trasę w pobliżu Góry Lotnika, potem przez GPP do Goleniowa. Kurka, wciąż czuję skutki eksperymentu oddechowego sprzed tygodnia, może nie tragiczne, ale dokuczliwe. Pewnie dlatego nie mogłem wykrzesać z siebie nadmiaru energii i wyniki pomiarów w GPP sensacją nie trąciły: w okolicach 5 min/km.

poniedziałek, 2 lipca 2012

Po lesie, po rosie - ach, jak romantycznie...

9 km

Po dwóch dniach przerwy widzę, że mięśnie i stawy wypoczęły, poranny bieg był wielką przyjemnością. O wpół do siódmej powietrze było chłodne i rześkie, żadnego wiatru, ładne słońce, rosa błyskawicznie przemoczyła mi buty, ale kto by tam zwracał uwagę na drobiazgi. Po drodze parę zajęcy, na torach kolejowych stało sobie stadko saren, niezbyt zainteresowanych moją obecnością. Czekały pewnie na pociąg. 
Dobiegłem do Góry Lotnika, obiegłem ją i wróciłem po prostej jak strzała drodze na stadion. Kąpiel w jeszcze ciepłej wodzie (wyłączają na parę dni, remont), poranna kawa - i można się było brać za pracę.
Po południu standardowa duchota, parówa. Poranne bieganie - dobry wybór.